تعمق

امشب مراجعی دارم و برای آمادگی برای جلسه، دارم بخشی از کتاب جیمز هالیس با عنوان living an examined life (ترجمه و نشر توسط بنیاد

یادداشتی درباره‌ی کتاب «کتاب‌خانه‌ی نیمه‌شب»، اثر «مت هیگ» پیش‌نوشت: بخش‌هایی از متن که داخل «گیومه» نوشته شده، از متن کتاب برداشته شده..   «زندگی، آن

تمام ما، هر روز پس از غروب آفتاب، فارغ از چگونگی گذران روز، آرام آرام به فضای درونی‌مان کشیده می‌شویم. درست شبیه خورشید که به

قهرمان، در بطن دنیای پر هیاهو و سریع السیر، آرامش خود را با نگریستن و توجه به درونش باز می‌یابد. قهرمان کسی است که به

ما قرار نیست بار تجربه‌ی تمام تجربیات دنیا رو به تنهایی به دوش بکشیم! اروین_یالوم توی کتاب “موهبت‌های روان‌درمانگری” یه جمله‌ی عمیقی داره: میگه که

سال نوی خود را چگونه آغاز کردید؟ شبیه موضوع انشاهای بچگیامون شد :)) ولی بیاین ببینیم سال نو اصلا چیه، و از طرفی به چی

تجربه‌ی من از شنیدن این پادکست، متن قدرتمند و عمیقش بود.. درمورد بسیاری از جملات دقیقش میشه ساعت‌ها حرف زد، اما این دو جمله حاصل

امشب داشتم دفترچه‌ی شکرگذاری امسالم رو مرور می‌کردم.. بعضی صفحه‌هاش از کوچکی اتفاقاتی که به زور پیدا کرده بودم تا بابتشون شکرگذار باشم دردم گرفت!